środa, 18 stycznia 2017

5 ciekawostek na temat angielskiej szkoły. | CZ.1 SERII

5 ciekawostek na temat angielskiej szkoły. | CZ.1 SERII
Witajcie!
Po pierwsze chciałam przeprosić, że notka pojawia się dopiero teraz, ale to dlatego, że w weekend miałam zaplanowaną rodzinną imprezę osiemnastkową. Zrobili mi niespodziankę i przyleciał do mnie tata z Polski oraz brat z dziewczyną. Tak wyszło, że w niedzielę nie byłam w stanie nic napisać, a ostatnie 2 dni sprawiły, że kompletnie się rozleniwiłam.
Ale przechodząc już do tematu, wpadłam na pomysł prowadzenia serii na blogu, odnoszącej się do życia w Anglii, co wy na to?
Dzisiaj prezentuję dosyć luźny post: 5 ciekawostek na temat angielskiej szkoły. Postanowiłam podzielić się z Wami moimi doświadczeniami szkolnymi z ostatnich 6 lat. Pamiętajcie, nie każda szkoła jest taka sama, różnią się zasadami, więc nie wszędzie może to tak samo wyglądać! (:

High School, który jest podłączony do mojego liceum, gdzie
odbywają się moje zajęcia ze sztuki.
1. Cała szkoła jest podzielona na roki, nie klasy. 
Mam na myśli high school (11-16 lat). Mamy 5 roków - od 7 do 11 (primary school to pierwsze 6), a to z kim będziemy w klasie na danym przedmiocie zależy od naszych umiejętności. Jesteśmy sortowani do setów, gdzie set pierwszy to ten, gdzie poziom jest najtrudniejszy, a set 5 to ten najłatwiejszy. Może taka kategoryzacja uczniów nie jest zbyt miła, ale to daje szanse tym lepszym z danego przedmiotu na rozwój i w sumie mniejszą ilość stresu dla tych słabszych.

2. Mając 14 lat, czyli będąc na 10-tym roku zostajemy jedynie z 5 obowiązkowymi przedmiotami (matematyka, angielski, nauka o religiach, science (biologia, chemia, fizyka na niskim poziomie, prowadzone jako jedna lekcja) oraz W-F), a do wyboru mamy 4 inne, dowolne oferowane w szkole. Ja na przykład wybrałam wtedy tripple science (rozszerzoną biologię, chemię i fizykę, łącznie w tygodniu miałam 10 godzin wszystkiego), geografię, sztukę i business studies.

3. Uczniowie sortują się w grupki.
Tak moi drodzy, tak jak w wielu amerykańskich filmach można zobaczyć, szkoła podzielona jest na plastiki, sportowców, kujonów, nieudaczników, miłych-ale-nie-popularnych ludzi, i co tam jeszcze może być. Najczęściej w takich grupach przeżywa się całego high schoola. Ale mówiąc szczerze, w liceum też da się to trochę zauważyć, tylko ludzie są nieco dojrzalsi i na przykład nikt w nikogo jedzeniem na stołówce nie rzuca (owszem, zdarzały się takie sytuacje, ale nie super bardzo dramatyczne), ani nie dręczy.

Moje liceum, gdzie mam większość lekcji, leży na tym
samym terenie co budynek na zdjęciu powyżej.
Z przednich okien widzimy mały wybieg, gdzie pasą się
owce, lamy, konie oraz kucyki sztelandzkie.
4. W liceum samemu wybiera się wszystkie swoje przedmioty do matury!
Liceum, czyli w Anglii Sixth Form naprawdę różni się od polskiego odpowiednika. Po pierwsze, składa się z 2 lat, pierwszy rok to uczenie się AS levels, a drugi to A Levels, które są tak jakby rozszerzoną wersją tych pierwszych. Obie te nazwy oznaczają kwalifikacje, które osiągamy z danego przedmiotu na danym roku. Oczywiście jest z tego również ocena - od A (przy A Levels to A*) do E. Pokazując na moim przykładzie, będąc na 12 roku (AS) robiłam Angielski (analiza języka), Psychologię, Socjologię oraz Sztukę. Na 13 roku jeden z tych przedmiotów się odrzuca, najlepiej ten, który poszedł Ci w egzaminach najsłabiej. U mnie był to Anglielski, ale jedynie z tego powodu, że go nienawidziłam, a mój nauczyciel, mimo, że kochany, nie docierał do mnie. Dlatego by osiągnąć pełną kwalifikację A Level z przedmiotów, które robiłam do tej pory, kontynuowałam z nimi. W tym roku będę pisała egzaminy tak jakby maturalne z całego materiału z tamtego roku, oraz z materiału omawianego w tym roku, za co dostanę oceny, które zadecydują o tym, czy dostanę się na studia, czy nie.

5. Nauczyciele mają zupełnie inne podejście.
CHCĄ ŻEBYŚ ODNIÓSŁ SUKCES! Bezinteresownie zostają po lekcjach, albo przychodzą przed lekcjami tłumacząc po raz dziesiąty temat, którego nie rozumiesz; pomagają z problemami, które dzieją się poza szkołą; wierzą w ciebie bardziej niż ktokolwiek inny; a nawet uwaga: traktują Cię jak człowieka, a nie maszynę. Nie wiem czy to tylko mi się udało, ale do tej pory poznałam jedynie jedną straszną nauczycielkę i jest nią moja obecna pani od sztuki. Natomiast panie od socjologii i psychologii są najcudowniejsze. Są dla mnie wręcz jak rodzina, naprawdę dużo im obydwu zawdzięczam. Z panią od psychologii co środę na lunchu mamy nerd group. Razem z kilkorgiem moich znajomych oraz nią siedzimy w jej klasie, jemy i gadamy o komiksach, serialach, filmach, książkach. Czasem trafią się różne kwiatki i na przykład ostatnio opowiadała nam jak mając 35 lat na halloween przebrała się z przyjaciółką za Ruskie prostytutki, albo kiedyś poszła na babski wieczór i jej kumpela, która była w ciąży nasiusiała policjantowi do czapki (WIECIE, ŻE PRAWO W UK NA TO POZWALA?), ale nieważne, to już temat na inny post.

To chyba na tyle w tym poście, mam nadzieję, że się nie zanudziliście i jesteście ciekawi kolejnych postów. W razie jakichkolwiek pytań, piszcie w komentarzach!

SłoneczWiki. ♥



środa, 11 stycznia 2017

RECENZJA | Nyx Lingerie | Exotic

RECENZJA | Nyx Lingerie | Exotic
Cześć!
Postanowiłam, że tematyka dzisiejszego posta będzie bardziej urodowa. Jestem dziewczyną, lubię kosmetyki, lubię się malować. Ale co do pomadek, szminek, lip linerów i innych takich gówienek jestem bardzo wybredna. Szczególnie jeśli chodzi o kolor. Do tej pory znalazłam jedynie 2 produkty do ust, które lubię i które jak mi się wydaje - pasują mi.
Dzisiaj opiszę jeden z nich. Jest to pomadka firmy Nyx z serii Lingerie w kolorze Exotic. Od jakiegoś czasu na nią polowałam, aż w końcu wybrałam się jakiś czas temu do miasta i w nią zainwestowałam.

1) Informacje wstępne
Produkt kupiłam u mnie w Anglii, w Bootsie za £6,50. W Polsce wiem, że można go dostać na 100% na stronie Nyx i kosztuje on 34zł + przesyłka.
Jeżeli chodzi o sklepy stacjonarne, to nie mam pojęcia, jeżeli jednak Wy coś wiecie to piszcie w komentarzu, a ja później uzupełnię posta. (:
Pomadka jest dostępna w 12 kolorach nude, z czego Exotic jest właśnie tym odstającym z tłumu dzięki swojemu pięknemu kolorowi.
2) Opakowanie
Opakowanie wygląda jak typowa płynna pomadka. Podłużna z przezroczystego szkła, ukazującego kolor produktu. Wszystko co jest na nim wypisane jest wypukłe i gdy sprawdzałam, nie ma szans by literki się zdrapywały.W skład opakowania wchodzi również różdżka, czy jakkolwiek to nazwać, która z jednej strony jest zakończona zakrętką, a z drugiej pędzelkiem do nanoszenia pomadki na usta. Wszystko jest zrobione porządnie i wygląda bardzo estetycznie. 

3)Zapach i kolor
Kolor był tym co mnie w tej pomadce urzekło i zmusiło do zakupu jest to ciepły brąz wchodzący w przypaloną czerwień, albo przypalona czerwień wchodząca w brąz, co kto woli. Mimo wszystko tak jak wcześniej wspomniałam, nie jest to nudziak jak reszta pomadek z kolekcji Lingerie. Gdy zasycha staje się idealnie matowy i można rzec nieco bledszy.
Zapachu rozpoznać nie potrafię. Nie jest on niesamowicie silny, trzeba wręcz prawie włożyć sobie aplikator do nosa, żeby coś poczuć. Taki można powiedzieć, że jest byle jaki.
4) Nakładanie i konsystencja
Aplikacja jest banalnie łatwa. Gdy nałoży się jedną warstwę, pomadka wysycha bardzo szybko, u mnie na ustach jej krycie jest niesamowite i co mnie cieszy, nie uwydatnia suchych ust! Nie czuć jej na ustach, jest delikatna, nie maże się, nie pozostawia smug. 
Jednak nie polecam nakładania grubej warstwy, lub kilku na raz. Wtedy wargi czasem wydają się do siebie kleić i jednak jest czuć produkt na ustach, czego można uniknąć nakładając szminki mniej.
Za minus uważam bardzo długi ten pędzelkowy aplikator. Wolałabym jednak gdyby był tak o 1/3 krótszy, gdyż nieco utrudnia to precyzję aplikacji.
5)Działanie i efekt.
Utrzymuję się naprawdę dobrze i naprawdę długo. Z tego co testowałam, nie straszne są jej pocałunki, picie czy jedzenie! Chociaż po jakimś czasie jednak zaczyna się od środka zjadać. Chociaż może to moja wina, a raczej tego, że mam nawyk skubania sobie ust i przygryzania warg, także u Was może ona wytrzymywać jeszcze dłużej.
Jeżeli miałabym podać ilość godzin, które utrzymuje się na ustach bez poprawiania to są to 3-4 godzinki. Potem wystarczy albo szybciutko ją zmyć, albo uzupełnić braki cienką warstwą.
Pomadka ślicznie wysycha na matowo, nie wysusza ust. Nie mogłam tego uchwycić, ale jednak jest nieco bardziej żywa niż na zdjęciu tutaj po tym jak wyschła.
7) Wydajność
Jeżeli używa się jej tak jak mówiłam, pojedyncze, normalne warstwy to starczy na długo. Jej ważność to 18 miesięcy od otwarcia opakowania także spokojnie się w tym czasie zmieścimy. 

9) Podsumowanie
Pomadka ma piękny kolor, nie wysusza ust, gdy się ją dobrze nałoży ma bardzo dobrą pigmentację oraz krycie i nie wydaję się ciężka na ustach. Produkt naprawdę godny polecenia.
Z czystym sumieniem mogę ją ocenić na 9/10!

wtorek, 10 stycznia 2017

Osiemnastkowe przemyślenia.

No cześć.
Wczoraj pyknęła mi osiemnastka. Wiecie, teraz tylko się obejrzeć, a już cała w zmarszczkach będę, złapie mnie reumatyzm, a do tego pewnie dojdzie Alzheimer. Ludzie zdając sobie sprawę z tego, że są kolejny rok już starsi, wkroczyli w dorosłość, zaczynają się bać tego co nastąpi potem. Jak potoczą się ich życiowe wybory? Jak dadzą sobie radę z obowiązkami? Czy to wszystko ich nie przytłoczy?
18 lat to wiek dorosłości, prawda? A przynajmniej tak mówi prawo. Ale czy ja czuję się dorosła? Nie. Oczywiście, na pewno jestem zdecydowanie bardziej dojrzała niż byłam 5 lat temu, ale przeraża mnie fakt, że za 9 miesięcy wyprowadzę się 140 kilometrów od domu na studia. Z daleka od mamy, mojego psa, kota (CZEMU W AKADEMIKACH NIE MOŻNA TRZYMAĆ ZWIERZĄT?!) Będę zmuszona polegać na sobie samej. Opłacać rachunki, chodzić na zakupy, łączyć pracę ze szkołą. I tak teraz się w to zagłębiając przecież ja już to wszystko robię. Chodzę do Sixth Formy 5 dni w tygodniu, uczę się, niedziele spędzam w pracy, zapieprzając jako kelnerka i wytrzymując całą presję tego co przechodzą moje współpracownice, z tą różnicą, że one poza pracą 7 godzin 2-3 dni w tygodniu są mamami na pełen etat. Do tego z własnej kieszeni opłacam wszystkie moje zachcianki. Przez ostatnie kilka miesięcy była to siłownia, Spotify Premium, ubrania, kosmetyki. W domu pomagam mamie jak tylko mogę, sprzątając, gotując, wykonując po prostu codzienne obowiązki.
I co, jakoś daję radę.
Więc czy jest sens bać się tego co przyniesie przyszłość? Może nie jestem super pewna tego, że sobie poradzę, ale jakby zebrać setkę randomowych osób w moim wieku, to 90 z nich czułaby się tak samo.
Taka jest kolej rzeczy. Jest to po prostu kolejny krok naprzód. W wieku 6 lat stanęłam przed budynkiem mojej pierwszej podstawówki, bojąc się tego co nadejdzie. Dałam sobie radę? Dałam. Mając 12 lat przeprowadziłam się do kompletnie obcego państwa, nie znając języka, po kilku dniach idąc do nowej szkoły, w której nie znałam nikogo. Dałam rade? Dałam. Dwa lata temu po otrzymaniu dobrych wyników z egzaminów, stwierdziłam, że zamiast stać w miejscu i zostać w szkole, w której znam wiele osób, w której znam nauczycieli, pójdę o krok dalej i przeniosę się do szkoły w mieście obok, która zapewni mi lepszy start w przyszłość. Pamiętam jak stałam na dziedzińcu, trzęsąc się ze strachu, bojąc się, że wszyscy dookoła gapią się na mnie jak na intruza. Ale weszłam do środka, odebrałam plan lekcji, planer i identyfikator, przy okazji przełamałam pierwsze lody i zapytałam kilka osób czy wiedzą gdzie jest dana klasa i czy ktoś nie ma może lekcji ze mną. Teraz wiem, że nie było się czego bać, większość ludzi okazała się cudowna, poznałam dwie niesamowite nauczycielki, jestem przeszczęśliwa, że postanowiłam się przenieść.
Podsumowując, to, że dorastamy, nie powinno przynosić nam zmartwień odnośnie tego co się wydarzy, mimo, że tak zazwyczaj jest. Z doświadczenia można zauważyć, że mimo iż coś może być na początku stresujące, albo przerażające, dajemy sobie z tym radę, wyciągamy nowe wnioski i większość rzeczy wychodzi nam na dobre.
W każde urodziny martwię i boję się, co przyniesie ten rok. Może pora zacząć patrzeć na to wszystko pozytywnie? Owszem, wyjeżdżam daleko od domu, ale zacznę nowy rozdział w życiu, na studiach będę robiła to co kocham, najprawdopodobniej zdam prawo jazdy, więc kilometry nie będą problemem.

18 urodziny jednak nie przynoszą jedynie zmartwień. (:

SłoneczWiki. ♥

niedziela, 8 stycznia 2017

Przejdźmy do konkretów.

8 stycznia 2017 - 22:24
Hej, jestem Wiki, jutro są moje osiemnaste urodziny, jak i również próbny egzamin z socjologii, na który się nie uczę, bo i tak go obleję. Zamiast tego postanowiłam założyć bloga, bo czemu nie, kto mi zabroni?
Słowem wstępu - jestem blond koziorożcem, mieszkam w Anglii, kocham psychologię i koty, a nienawidzę wręcz teorii o globalizacji, której za nic nie potrafię zrozumieć (dlatego też obleję jutrzejszą socjologię). Dorabiam sobie w kawiarni, gdzie serwuję staruszkom odrobinę humoru, uśmiechu, zrozumienia no i herbaty z mlekiem(fuj)! Macałam sarnie i owcze mózgi; kroiłam świńskie serce, a jak byłam mała to z kuzynem odrywałam muchom skrzydełka, nóżki, a potem wrzucałam je do mrowiska... Dobra, trochę się zagalopowałam.
Moja głowa jest pełna pomysłów na tego bloga, dlatego nie spodziewajcie się, że szybko odejdę, co to to nie. O czym zamierzam pisać? O wszystkim i o niczym. Mam już kilka pomysłów na kolejne notki, a lista cały czas rośnie, także moi drodzy zapraszam do obserwowania, komentowania i śledzenia moich wypocin.
Kolejna notka pojawi się w przeciągu 2-3 dni.
Zapraszam do dzielenia się swoimi blogami (ale bez chamskiego spamu, proszę)! Z chęcią zerknę. (:
SłoneczWiki.

Copyright © 2016 SłoneczWiki , Blogger